Jak to robić, by to dziecko miało największą satysfakcję z zabawy, a nie rodzic? Jak to robić, by zabawa rzeczywiście przyczyniała się do budowania pozytywnej relacji? 1. Nie rywalizuj o to, kto wygrał. To czas dla dziecka i dla Ciebie. Nie zawsze najważniejsze są reguły gry. Pozwalaj cieszyć się dziecku. 2. Daj przestrzeń na - z pomocą terapeuty uczestniczy w zajęciach z naśladowaniem, - w parze uczy się gry (memo, domino) na początku z innym dzieckiem autystycznym, a później ze sprawnym rówieśnikiem, - potrafi sygnalizować swoje potrzeby tzn. podejść do dziecka, dorosłego i w możliwy dla Plan aktywności to technika uczenia wykorzystywana w terapii osób z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną. Możemy z niej korzystać w pracy z dziećmi, ale i z dorosłymi, w tym szczególnie z seniorami z objawami demencji. Metoda została opracowana w latach 80. przez dr Lynn McClannahan i dr Patricię Krantz, autorki wielu 1. Stworzenie spójnego i całościowego opisu teorii i praktyki w zakresie metody pracy z dzieckiem z autyzmem na etapie przedszkolnym, integrującego wybrane teorie dyrektywne i niedyrektywne. 2. Przygotowanie rekomendacji dla przedszkoli w zakresie wdrożenia metody do pracy z dzieckiem z autyzmem w placówce kształcenia ogólnodostępnego. Dziecko w tym wieku świetnie będzie bawić się elementami plastycznymi – krepą, plasteliną, farbkami, oraz sprzętami sportowymi – rower, hulajnoga. Możecie urządzać sobie domowe konkursy plastyczne z wykorzystaniem jak najróżniejszych materiałów i technik oraz zawody sportowe. Pod koniec przedszkola dziecko dobrze rozumie już Wyjmij kilka z nich i podaj dziecku do zabawy. Miejsce, w którym dziecko będzie się bawić powinno być w zasięgu twojego wzroku. Gdy widzisz objawy znudzenia u dziecka, wymień zabawki. Pamiętaj że dziecko nie potrafi się długo bawić jedną zabawką, dlatego ważne jest, by nie dopuścić do tego, że dziecko się znudzi. Baw się wtedy z dzieckiem plastociastem, piaskiem kinetycznym, albo malujcie, róbcie figurki z masy solnej. Z pewnością znajdziecie coś dla siebie. Warto też zainwestować w gry. Sporo gier, dostosowanych do dzieci w wieku 3 lat, jest też całkiem zabawna z punktu widzenia rodzica. Nie bój się, że dziecko się uwsteczni. Kolejny film z serii PORADNIK DLA RODZICÓW, w którym znajdziecie inspiracje na zabawy z dzieckiem. Może zastanawiacie się kiedy warto wprowadzić zabawki, jak Text of Praca z dzieckiem autystycznym - metodyka. 1. Podstawowe zagadnienia dotyczące autyzmu: definicja, opis kliniczny. 2. Triada autystycznych zaburzeń – charakterystyka trudności dziecka w sferze emocjonalnej, społecznej, motorycznej i poznawczej. 3. Metody pracy z dziećmi autystycznymi – znaczenie podejścia niedyrektywnego i Zajmuje się diagnozą kliniczną i funkcjonalną, terapią dzieci i młodzieży z autystycznym spektrum zaburzeń oraz konstruuje programy terapeutyczne. Jest certyfikowanym diagnostą ADOS-2. Udziela porad dla rodziców, nauczycieli i specjalistów. Od 2003 roku prowadzi szkolenia dla profesjonalistów i rodziców. RODZICIELSTWO. uczenie się TbcS. Ludzie (rodzice, krewni, przyjaciele, nauczyciele), którzy żyją codziennie z dziećmi z autyzmem, często zastanawiają się, jak z nimi współdziałać, a zwłaszcza jak się bawić. Ważne jest, aby promować komunikację i poczucie zależności, ponieważ jest to jeden z największych problemów behawioralnych i behawioralnych, które przedstawiają. Empatia i więź społeczna są bardzo ważne, aby pracować od bardzo małych, a gra jest najlepszym sposobem na jej wzmocnienie. W tym wszystkim, w com podajemy kilka porad i gier, dzięki czemu wiesz, jak grać z autystycznym dzieckiem. Możesz być także zainteresowany: Jak leczyć dziecko z autyzmem Musisz pamiętać Wskazane jest, aby przed kontynuowaniem stwierdzić, że każde dziecko jest światem, ale najczęstsze cechy powstają w wyniku odchylenia od normalnych wzorców rozwoju . Przede wszystkim w trzech podstawowych obszarach: relacje społeczne i interakcje, język i komunikacja oraz działania i o tym, jak możemy bawić się z autystycznym dzieckiem ? Jakie są najlepsze gry? Podobnie jak w przypadku wszystkich chłopców i dziewcząt, gry zależą od wieku i ewolucyjnego rozwoju, który prezentują, więc jest to również bardzo ważne, aby wziąć pod uwagę. Celem jest osiągnięcie dobrego połączenia z dzieckiem dzieci w wieku od 0 do 3 lat: Około siódmego lub ósmego miesiąca życia zagraj w podniesienie dziecka w powietrze, podnieś go i podnieś ponownie w małych skokach. Ruchy, które dziecko spodziewa się z radością."Los lobitos y palmitas" to odpowiednie utwory, które wykonuje się z rąk matki lub pobliskich ludzi. Jest to dobre dla dzieci autystycznych, ponieważ czasami czują się odrzucone, aby używać własnych rąk, dlatego zachęcamy ich do korzystania z nich, a nie do ich ze spódnicami, ustanawiające ramy intymności, kreatywności i bliskości pomagają poprawić dzieci powyżej trzeciego roku życia: Gra w filar. Daje dużo witalności i często jest pierwszą grą, która motywuje dziecko do dalszej gry, gdy zwiększa się "ucieczka", a związek poprawia się, gdy dziecko poprawia więzi społeczne, zwiększając w ten sposób pewność jest bardzo korzystna, ponieważ działa na zasadzie lęku separacji, utraty, ale przede wszystkim radości z tego i czytaj historie. Podejście, myśl i język są wzmocnione, pomagając dziecku stopniowo zwracać w piłkę. Podanie piłki nie jest łatwe dla chłopca lub dziewczynki, która ma problemy z komunikacją i związkami. Dlatego bardzo ważne jest, aby zrealizować tę grę, ponieważ uruchamia ona wymianę spojrzeń, uważność przy odbiorze piłki i jej rzucanie, okulistę - ręczną koordynację, umiejętność rąk i, co najważniejsze, interakcję z innymi,Jazda rowerem Jest to działalność, która służy jako gra, rozrywkę, zachęcają do umiejętności, a także promują pewną dojrzałość, ponieważ muszą czerpać siłę z pedałowania, utrzymania równowagi do gier wideo lub komputer. Zapewnia im "gimnastykę umysłową", ciesząc się i utrzymując pewną równość z innymi gry Często dzieci z autyzmem nie rozumieją, co zyskać i stracić, będąc bardziej świadomymi zmysłów i pozostawiając na boku instrukcje, wartości czy znaczenie. Służą one stworzeniu otwarcia na zabawny artykuł ma jedynie charakter informacyjny, nie mamy uprawnień do przepisywania jakiegokolwiek leczenia medycznego ani jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do wizyty u lekarza w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek schorzenia lub dyskomfortu. Dziecko z autyzmem wymaga innego postępowania niż jego zdrowi rówieśnicy. Kluczowa jest terapia, która może polepszyć funkcjonowanie dziecka z autyzmem w przedszkolu, szkole czy w domu. Pomocy można też szukać w internetowych grupach wsparcia. Autystyczne dziecko nie uśmiecha się do rodziców, odmawia pieszczot, nie reaguje na polecenia. Nie toleruje w swoim otoczeniu żadnych zmian. Rodzicom takiego dziecka nie jest łatwo, ale muszą pamiętać, że mogą (i powinni!) szukać wsparcia u lekarzy, terapeutów i innych rodziców dzieci autystycznych. Spis treści: Dziecko z autyzmem: jak postępować? Zachowanie dziecka z autyzmem ma wpływ na rodzinę Funkcjonowanie dziecka z autyzmem w przedszkolu i szkole Formy pomocy dla dziecka z autyzmem Dziecko z autyzmem: jak postępować? Zaburzone zachowania autystycznego dziecka (czyli typowe objawy autyzmu), dezorientują rodziców i wzbudzają w nich poczucie winy. Jak sobie wtedy radzić? Choć to niełatwe, wychowując takiego malucha, staraj się myśleć pozytywnie: Dziecko biernie przyjmuje twoje pieszczoty? Staraj się nie brać sobie tego do serca. Badania naukowe przekonują, że autystyczne dzieci są przywiązane do rodziców, tylko nie potrafią tego okazywać. Czujesz się winna, że nie potrafisz pomóc dziecku, gdy krzyczy i nie pozwala do siebie podejść? Pamiętaj, wcale nie jesteś złą mamą! Problemy z rozpoznawaniem potrzeb i trudnych emocji dzieci mają też rodzice zdrowych dzieci. Jak uspokoić dziecko z autyzmem? Dziecku autystycznemu trudno jest opanować emocje, ponieważ nie ma zdolności samoregulacji. Warto więc zadbać o to, by wyeliminować z jego otoczenia wszelkie bodźce, które wywołują w nim frustrację. Jeśli jakiegoś elementu nie da się usunąć, trzeba pomyśleć o takim zmodyfikowaniu go, by przestał tak bardzo przeszkadzać. Niekiedy niezawodne w wyciszaniu emocji dziecka jest stosowanie stymulacji sensorycznej np. za pomocą kołdry obciążeniowej albo dźwięku białego szumu. Można też próbować odwrócić uwagę dziecka od problemu, np. śpiewając jego ulubioną piosenkę albo podsuwając mu ulubioną książeczkę. Zachowanie dziecka z autyzmem ma wpływ na rodzinę Przy dziecku, które ma trudności w komunikowaniu się z innymi i nie panuje nad emocjami, domownicy są narażeni na duży stres. To zaś nie pozostaje bez wpływu na ich wzajemne relacje. Wychowywanie dziecka z autyzmem często powoduje: Problemy partnerskie. Niewłaściwe zachowania dziecka (np. jego agresja czy nieposłuszeństwo) sprawiają, że stosunki między tobą i mężem mogą stawać się coraz bardziej napięte. Szukajcie wsparcia na zewnątrz. Pomyślcie też o terapii par i rodzin. Kłopoty z rodzeństwem. Przez twoje zaabsorbowanie niepełnosprawnym dzieckiem, potrzeby pozostałych, zdrowych, dzieci schodzą na drugi plan. Wyjaśniaj im, dlaczego tak się dzieje, nie żądaj jednak od dzieci zbyt wiele. Pozwalaj im np. na okazywanie żalu, złości i interweniuj, gdy autystyczne rodzeństwo przeszkadza im w zabawie. Jak bawi się dziecko z autyzmem? Maluch, który ma zaburzenia rozwoju ze spektrum autyzmu, lubi bawić się wykonywanie powtarzalnych czynności, np. niestrudzenie układa wieżę z klocków, figurki jedna za drugą, kredki w równym rzędzie, w kółko puszcza kolorowego bączka. Często dobiera przy tym do zabawy dziwne, wręcz nielogiczne przedmioty i używa ich w sposób niezgodny z ich przeznaczeniem, np. łopatkę do piasku uderza o ścianę. Tego typu zabawy pozwalają mu na odizolowanie się od pozostałych domowników i unikanie niechcianego kontaktu. Funkcjonowanie dziecka z autyzmem w przedszkolu i szkole Część dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, np. cierpiących na zespół Aspergera, może uczęszczać do przedszkola czy szkoły i korzystać ze wsparcia nauczyciela wspomagającego. Placówka powinna również otrzymać zalecenia dotyczące pracy z dzieckiem autystycznym. Formy pomocy dla dziecka z autyzmem Autyzm nie jest schorzeniem uleczalnym, jednak terapia może wpłynąć korzystnie na rozwój dziecka. W osiąganiu zadowalających wyników w postępowaniu leczniczym kluczowe jest wczesne rozpoznanie autyzmu, najlepiej przed 4. rokiem życia. Po diagnozie rodzice zostają skierowani do odpowiednich placówek oferujących terapię dla dzieci z autyzmem. Skuteczne i chętnie wybierane przez rodziców terapie to: terapia behawioralna, trening umiejętności społecznych, terapia logopedyczna. Wsparcia można szukać też: w fundacjach, np. Synapsis (tel.: 22 825 87 42), Prodeste (tel.: 77 441 77 07) u psychologa: terapia bywa bardzo pomocna dla rodzin dzieci autystycznych w internecie: grupy wsparcia dla rodziców dzieci autystycznych, prowadzone przez profesjonalistów i innych rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w rzetelnych publikacjach na temat autyzmu. Zobacz też: Gdzie szukać pomocy, kiedy dziecko ma Aspergera? Czy szczepienia wywołują autyzm? Wczesne wykrycie autyzmu to szansa na dobry rozwój Czy kiedykolwiek czułeś się nieswojo wokół dziecka z autyzmem, nie wiedząc, co powiedzieć lub zrobić? A może masz wnuka, sąsiada lub znajomego z autyzmem i nie wiem, jak do nich dotrzeć? Oto kilka pomysłów na dziecko z autyzmem zauważyć cię i mam nadzieję, że interakcje z tobą. Instrukcje 1 Poznaj interes dziecka. Poprosić rodzica lub opiekuna, co dziecko lubi, jak jego ulubionych zabawek, książek i filmów. Zapytaj dozorcę, czy są jakieś rzeczy, które naprawdę ustawić dziecko "OFF" w furia lub wycofania. Gdy wiesz, trochę więcej o dziecku, jest bardziej gotowa do podłączenia. 2. Za każdym razem można zobaczyć dziecko z autyzmem, zawsze uznają ją po imieniu. To pomaga jej ustalić, czego się spodziewać, kiedy widzi. Wiele dzieci z autyzmem są w stanie dać "piątkę" ręki klapsa przy czym nie jest zbyt przytłaczająca. Jeśli dziecko nie ma problemów z przytulania lub czuciowych dotykając, można ją przyjąć lub dać jej miłości squeeze jako pozdrowienie. Cokolwiek wybierzesz, być spójne, gdy witają dziecko. 3 Zejdź na poziomie dziecka. Nie możesz uzyskać kontakt wzrokowy, ale dziecko z autyzmem będzie bardziej świadomy ciebie, jeśli grasz na podłodze z nim. Jeśli jest on toczenia się na kocu, toczyć z nim. Jeśli dziecko skacze w górę iw dół, przejść z nim. Stopniowo, dziecko może zacząć zauważyć. 4 Wejdź do świata dziecka. Cokolwiek dziecko bawi się lub robi, zbudować na nim się z nią bawić. Rozwiń na to, co ona robi. Na przykład, jeśli dziecko z autyzmem gra pociągów, zapytać ją, czy pociąg jedzie w górę lub w dół. Następnie, jeśli dziecko pozwala, pomóc jej budować tory większe lub szersze, dopóki nie zacznie współpracować z Tobą w grze. Zaangażuj się z tym, co ona robi. 5 Pokaż dziecku z autyzmem nowe sposoby gry, kiedy już zdobyć jego uwagę. Jeśli lubi kręci się w kółko, można nauczyć go gry w "pierścień wokół Rosie". Jeśli lubi swing, można odtwarzać interaktywne gry, które wymagają poruszające się tam iz powrotem, jak "London Bridge is falling down" lub kołysanie go z bronią innej dorosłej. Wskazówki: Zawsze, gdy mówimy do dziecka z autyzmem, uprościć mowy bitowej. Trzymaj kierunki krótkie i jasne. Daj pojedyncze polecenia lub żądania, a następnie poczekać, aby zobaczyć, jak dziecko zareaguje. Każde dziecko z autyzmem jest inny, więc trochę czasu, aby poznać wyjątkowe zainteresowania i antypatie każdego dziecka. Szybciej ustalić procedurę, co dziecko może spodziewać się z wami, tym mniej lęku dziecko będzie czuć się wokół ciebie. Nie przytłaczają dziecko. Wiele dzieci z autyzmem mają duże problemy sensoryczne. Bądź wrażliwy na to przy wyborze zabawek i innych rzeczy do zabawy. Autor: Pedagogika Specjalna - portal dla nauczycieliOpublikowano: 15 listopada 2019 roku. „Pracą dziecka jest zabawa. Dzieci uczą się poprzez wszystko, co robią” Carolyn Hooper Rola zabawy w rozwoju dziecka jest nieoceniona. Zabawa jest bowiem żywiołem dziecka i ulubioną formą spędzania czasu. To najskuteczniejszy sposób rozwijania własnej aktywności, wzbogacania dziecięcej wyobraźni oraz nabywania i doskonalenia wielu nowych umiejętności. Podczas zabawy dzieci uczą się reguł społecznych, tak ważnych dla przyszłego funkcjonowania pośród ludzi. Brak zabawy lub jej specyficzny charakter jest jednym z charakterystycznych objawów autyzmu. Autyści nie potrafią bawić się tak, jak rówieśnicy. Ich zabawa jest schematyczna, oparta na znanym scenariuszu i zazwyczaj odbywa się w samotności. Nie ma w niej udawania i wykorzystania symboli. Dzieci te nie są zainteresowane działaniami, w których trzeba kogoś naśladować, np. w piosenkach z pokazywaniem, gdyż tego nie potrafią. Zdolność do naśladowania jest natomiast niezwykle istotna w codziennym funkcjonowaniu. Dzięki niej dziecko nabywa nowe doświadczenia, a także uczy się mówić. Niezwykle ważne więc jest, aby rozwijać u dzieci z autyzmem zdolność do zabawy i uczyć je tego, jak się bawić. Zasady treningu zabawy: Przygotowanie otoczenia – dziecko z autyzmem ma trudności z wyodrębnieniem istotnych elementów z otoczenia, często jego uwagę przyciągają wyraźne barwy, faktury lub dźwięki przedmiotów. Przygotowując się do treningu zabawy, przedmioty należy uporządkować, a potrzebne do danej zabawy akcesoria umieścić w jednym pudełku lub worku. Zwróćmy również uwagę na ograniczoną liczbę używanych w danej zabawie przestrzeni do zabawy – porządkując pokój dziecka (dzieląc zabawki według rodzaju i umieszczając je we właściwych pojemnikach) zmniejszymy ryzyko rozproszenia jego uwagi, a zwiększymy szanse na zwrócenie jej na proponowaną zabawę. W pomieszczeniu wolnym od zakłócających bodźców (np. włączony telewizor, radio), siadamy z dzieckiem, pokazując mu pudełko z przedmiotami. Zawsze należy pamiętać, aby wykorzystać ten moment na ukierunkowanie uwagi dziecka na siebie i prezentowane zabawki. Pokazujemy i nazywamy: „Zobacz, co mam?”, „Popatrz na mnie, pokażę ci, co będziemy robić”Zachowanie dorosłego – aby nauczyć dziecko z autyzmem zabawy, trzeba wykazać się cierpliwością i elastycznością. To, że dziecko podczas pierwszej próby zabawy nie chce jej podjąć lub bawi się bardzo krótko, nie oznacza, że nie polubi danej zabawy lub, że nie jest ona dla niego odpowiednia. Warto wrócić do niej następnego dnia – po kilku lub kilkunastu próbach może okazać się, że dziecko chętnie bierze w niej udział. Sesje treningu zabawy powinny być krótkie, ale regularne. Wiele zabaw dorosłego z małym dzieckiem opiera się na zaskoczeniu – podczas powtarzania znanego dziecku schematu nagle coś się zmienia i dzieje się coś nieprzewidzianego. Warto ten element zaciekawienia wykorzystać w zabawie z dzieckiem z autyzmem i tak kształtować jej przebieg, aby budować atmosferę zaciekawienia i oczekiwania. Jednym ze sposobów wywołania aktywności i zaangażowania dziecka jest przerywanie ulubionej zabawy (jak gdyby zawieszanie jej na chwilę) i kontynuowanie jej po jego reakcji będącej zachętą do dalszego działania. Każde dziecko ma swoje ulubione zabawy – czasem jest to podrzucanie, turlanie, kiedy indziej puszczanie mydlanych baniek albo budowanie i burzenie wieży z klocków. Wiele dzieci lubi też różne układanki i klocki, a także oglądanie książeczek. Jeśli początkowo nie udaje się znaleźć takich zabaw, w które dziecko będzie chciało się włączyć, można zacząć od przyłączenia się do jego stereotypowej aktywności (naśladując ją). Po pewnym czasie proponujemy dziecku niewielką zmianę – być może uda się wywołać zainteresowanie dziecka. Szukając pomysłu, jak je zaangażować w interakcję, warto uważnie obserwować jego zachowanie i w nim znaleźć podpowiedź dotyczącą tego, co dziecko chętnie robi. Współdziałaniu ze strony dziecka sprzyja przestrzeganie zasady niezmieniania tematu zabawy tak długo, jak długo dziecko jest w nią zaangażowane. Dla większości dzieci fascynujące i atrakcyjne są zabawki dostarczające wrażeń sensorycznych: dzwoniące, grzechoczące i świecące. Można je z powodzeniem wykorzystać, pamiętając jednak o tym, żeby nie obciążać dziecka nadmiarem stymulacji, a także aby podczas tej zabawy angażować je w interakcję. Warto uczyć dziecko zmiany kolejności w zabawie, ponieważ umiejętność ta jest potrzebna w wielu grach i innych sytuacjach społecznych. Rozwijaniu tej umiejętności pomaga na przykład karmienie się nawzajem, służą temu także proste gry wymagające naprzemiennego udziału – od turlania do siebie piłki po rozmaite gry planszowe lub układanie na zmianę puzzli, które dziecko dobrze zna. Podczas zabawy możemy też uczyć naśladowania. Siadamy z dzieckiem na podłodze z dwoma takimi samymi zestawami zabawek (np. filiżanką, imbrykiem i lalką), skupiamy na sobie uwagę dziecka i pokazujemy, co można zrobić z zabawkami. Następnie prosimy dziecko, aby zrobiło to samo (w tym czasie można także powoli pokazywać, jak nalewać na niby herbatę do filiżanki, a następnie poić lalkę). Taki sposób pracy z dzieckiem jest bardziej efektywny niż tylko pokazanie mu zabawy. Ważny jest nawet najmniejszy postęp dokonany przez dziecko. Sukcesem będzie na przykład, jeśli zacznie ono obserwować aktywność partnera, nawet gdy nie będzie jej początkowo naśladowało. Psychologia posiłkuje się pewnym podziałem zabaw, które można zaobserwować w relacjach z dziećmi. Są one zależne od wieku i społecznych predyspozycji. Warto o tym pamiętać planując swoją pracę z dziećmi, również tymi ze spektrum autyzmu. Zabawa samotna – to najprostsza forma zabawy, charakterystyczna dla wieku niemowlęcego i poniemowlęcego, dzięki której dziecko poznaje świat wokół siebie. Każda rzecz w otoczeniu dziecka jest dla niego nowa i dostarcza mu tak wiele bodźców, że nie szuka ich wśród rówieśników, interesuje się tylko sobą. Zabawa równoległa – maluch nie wchodzi jeszcze zbytnio w relacje z innymi dziećmi. Bawią się one obok siebie bacznie się jednak obserwując. Na początku wieku przedszkolnego (2,5 r. ż. – 3,5 r. ż.) dzieci nie potrafią jeszcze ze sobą współpracować, ale bardzo chętnie naśladują się nawzajem. Lubią swoje towarzystwo i z fascynacją uczą się nowych rzeczy od innych. Wtedy właśnie możemy zauważyć dwulatka, który powtarza to, co robi starszy brat i chodzi za nim krok w krok. Zabawa wspólna – pojawia się wówczas, kiedy dzieci bawią się w tym samym czasie tymi samymi zabawkami. Tu zaczyna się współpraca i współdziałanie oraz wspaniała nauka komunikacji i dzielenia się. Zabawa zespołowa – to najwyższa forma dziecięcych zabaw (przypada ona na 5, 6 r. ż.). Tu widać współdziałanie, przestrzeganie zasad zabawy i pracę w zespole. Dzieci potrafią podzielić się na grupy, trzymać się reguł, a w przypadku jakiegoś konfliktu potrafią tak przekształcić zabawę, aby nadal się w nią bawić. Na tym etapie obserwujemy wspaniałe myślenie młodych ludzi. Podczas uczenia zabawy, grupa rówieśników odgrywa ważną rolę. Nawet prosta zabawa w grupie dwuosobowej uczy współpracy i czekania na swoją kolej. Jakie zabawy wybierać dla dzieci z autyzmem? Zabawy jasne i proste, mające początek i koniecUkładanki, wieże z klocków, puzzleZabawy z użyciem lalek, zwierzątProste gry planszowe (typu: chińczyk, wyścig, grzybobranie)Zabawy grupowe, np. stary niedźwiedź, pająk. Podstawowe zasady postępowania wobec dzieci z autyzmem: Zachęcaj dziecko do kontaktu wzrokowego, dopiero potem kieruj informację lub poleceniePolecenia formułuj prosto i pozytywnieWymagaj tylko tego, co dziecko potrafi i jest w stanie zrobić, odpowiednio do normy rozwojowejUcząc dziecko, podawaj konkretne przykładyObserwuj zachowanie dziecka – odczytuj jego potrzeby z mowy ciałaCzęsto wzmacniaj pozytywnie – chwal i nagradzajNowych zachowań ucz metodą „małych kroków”Generalizuj – ćwicz umiejętności w różnych sytuacjach, z użyciem innych przedmiotów i z pomocą/za pośrednictwem innych osób. Nauka zabawy daje dziecku z autyzmem szansę na stymulującą aktywność wspierającą terapię. Przygotowuje je do samodzielnego spędzania czasu wolnego, tak aby jego własna zabawa służyła jego rozwojowi. Jest również alternatywą do biernego patrzenia w monitor telewizora, tabletu czy telefonu. Stwarza możliwość nawiązania bliższych relacji z autystycznym dzieckiem. Źródła: Pisula Ewa, Autyzm – przyczyny, symptomy, terapiaSabik Magdalena, Szczypczyk Anna, Zabawy dla dzieci z autyzmem – publikacja zawiera zestaw ciekawych zabaw terapeutycznych dla dzieci z autyzmem Autor: Dorota Majcher – pedagog specjalny, terapeuta pedagogiczny Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli

jak się bawić z dzieckiem autystycznym