Dynamika zawierania ugód znacząco spada, rośnie za to liczba nowych pozwów przeciwko PKO BP. Na zmieniający się trend może mieć wpływ kilka czynników, od opinii Rzecznika Generalnego, przez zbliżający się wyrok TSUE, aż po perspektywy kosztu pieniądza w najbliższych latach. W toku postępowania sąd wystosował do TSUE pytania, m.in. czy bankom takie wynagrodzenie przysługuje. Opinia Rzecznika Finansowego W informacji Rzecznika Finansowego wskazano, że TSUE wysłuchał uczestników rozprawy i zwrócił się do Rzecznika Generalnego o przygotowanie opinii w sprawie, która ma zostać przedłożona Trybunałowi do Zarówno Frankowicze jak i banki z niecierpliwością oczekują na opinię rzecznika generalnego TSUE, który 16 lutego przedstawi stanowisko w kwestii prawa banków do wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z kapitału. Chodzi o procesy frankowiczów i przypadki, w których zapada wyrok o unieważnienie umowy kredytu hipotecznego we franku. Opinia z dnia 16 lutego 2023 rzecznika generalnego TSUE Anthony Michael Collins w sprawie C-520/21 została opublikowana, a jej skutki mogą mieć istotne znaczenie dla osób posiadających kredyty frankowe, znanych jako frankowicze. Opinia dotyczy skutków uznania umowy kredytu hipotecznego za nieważną ze względu na nieuczciwe warunki. Już niewiele ponad miesiąc dzieli nas od ogłoszenia wyroku w kluczowej dla Frankowiczów sprawie C-520/21 toczącej się na forum TSUE, dotyczącej tzw. wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. Wyrok ma zostać zaprezentowany w dniu 15 czerwca 2023 roku o godzinie 9.30. W połowie lutego br. swoją opinię w tej sprawie przedstawił Rzecznik Generalny TSUE. Była ona […] Po korzystnej dla konsumentów opinii rzecznika generalnego TSUE wielu z nich decyduje się pozwać bank i szuka prawnika. Podpowiadamy, o czym pamiętać. Opłata od pozwu (kiedyś nazywana W czwartek 16 lutego br. rzecznik generalny TSUE uznał w opinii do sprawy sprawa C‑520/21, że Dyrektywa 93/13 stoi na przeszkodzie, by bank domagał się dodatkowych świadczeń, poza zwrotem pieniędzy zapłaconych na podstawie unieważnionej umowy. Miesiąc później, w czwartek 16 marca br., w innej sprawie ( C‑6/22) uznał, że Opinia Rzecznika Generalnego TSUE: Frankowicze powinni… 13 kwietnia – nadzieja dla frankowiczych; Frankowicze: Ostateczne rozstrzygnięcie w Trybunale… Frankowicze TSUE: Wyrok Wstrząsający Rynkiem Finansowym; Frankowicze TSUE: Jak złożyć pozew przeciwko bankowi? Frankowicze otrzymają wyrok 25 marca: jakie skutki może to… Rzecznik Generalny TSUE ws. C-520/21 po stronie Frankowiczów! Banki bez wynagrodzenia za korzystanie z kapitału! Roszczenia banków o wynagrodzenie za… Wydanie opinii przez Rzecznika Generalnego TSUE z dnia 16 lutego 2023 roku wpłynęło niewątpliwie na oferowane przez banki warunki ugodowe. Opinia Rzecznika wskazuje, w jakim kierunku najprawdopodobniej pójdzie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydając wyrok w sprawie możliwości dochodzenia wynagrodzenia za korzystanie z CC733. Setki tysięcy frankowiczów mają nadzieję, że 3 października unijny Trybunał Sprawiedliwości rozwiąże ich problemy. PiS po cichu wprowadziło przepis korzystny dla banków, który zadłużonych może tej nadziei pozbawić. Wiele wskazuje, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej otworzy frankowiczom drogę do przewalutowania ich kredytów – nie dość, że po kursie z dnia zaciągnięcia, to prawdopodobnie przy zachowaniu korzystnego oprocentowania. Dla setek tysięcy spłacających byłby to dar niebios – mieliby szansę udowodnić w sądzie, że spłacili przez lata nie cząstkę, ale zdecydowaną większość swoich zobowiązań. Za to dla wielu polskich banków taki wyrok TSUE oznaczałby koszmar. Mógłby być to koszmar, gdyby nie poprawka w artykule 95 znowelizowanej ustawy Prawo bankowe, określająca zasady dokonywania wpisów do hipotek. – Ta zmiana oznacza, że bank będzie mógł sprzedać wierzytelność dowolnemu podmiotowi, a zmiany w księdze wieczystej będzie można przeprowadzić bez wiedzy kredytobiorcy – twierdzi prawnik, prof. Marek Chmaj. Banki będą mogły więc sprzedać wierzytelności np. firmom windykacyjnym albo funduszom sekurytyzacyjnym bez zgody, ba, nawet bez wiedzy kredytobiorców. Zapewne wszyscy frankowicze z niecierpliwością czekają na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w którym Trybunał odnieść się ma do pytań zadanych przez Sąd Okręgowy w Warszawie, w końcu jest duża szansa, że Trybunał w wyroku tym podzieli stanowisko zaprezentowane przez Rzecznika Generalnego TSUE, które jest dla frankowiczów bardzo korzystne. Uwaga – Trybunał nie zawsze wydaje wyroki zgodne z opinią Rzecznika – zobacz zob. np. opinia i wyrok w „polskiej” sprawie odnoszącej się do jurysdykcji przy skardze pauliańskiej C-337/17 Wyrok Trybunału prawdopodobnie jednak wyeliminuje rozbieżności orzecznicze jakie obecnie w sprawach frankowych powstają, nie oznacza to jednakże, że każda sprawa frankowa automatycznie zakończy się sukcesem kredytobiorców, musisz bowiem pamiętać, że to nadal będą trudne postępowania a banki już zamieściły w prasie publikacje z których wynika, że pracują nad nową argumentacją. Przypomnijmy, w wydanej opinii Rzecznik Generalny TSUE wskazał, że jeżeli sąd krajowy dysponuje niezbędnymi informacjami co do okoliczności prawnych i faktycznych, jest zobowiązany z urzędu do zbadania ewentualnego nieuczciwego charakteru warunku umownego i do podjęcia w związku z nim czynności prowadzących do usunięcia takiej nierównowagi celem zagwarantowania skuteczności ochrony założonej w dyrektywie. Sąd krajowy, po stwierdzeniu nieuczciwego charakteru warunku umowy, zobowiązany jest więc do odstąpienia od jego stosowania, czyli to do sądu krajowego stwierdzającego nieuczciwy charakter warunku umowy należy wyciągnięcie wszelkich wynikających z tego zgodnie z prawem krajowym konsekwencji w celu zapewnienia, aby warunek ten nie wywoływał skutków względem konsumenta, z wyjątkiem sytuacji, w której sam konsument sprzeciwia się usunięciu z umowy takiego warunku. Sąd nie posiada więc uprawnień do zmiany treści warunku, co do którego stwierdził, że ma on nieuczciwy charakter. Przeczytaj: Kancelarie frankowicze – jak wybrać dobrą kancelarię do sprawy frankowej Wskazana zasada doznać może jednakże wyjątku, czyli możliwe jest zastąpienie nieuczciwego warunku przepisem krajowym o charakterze dyspozytywnym, jeżeli zaniechanie stosowania warunku uznanego za nieuczciwy oznacza, na mocy prawa krajowego, unieważnienie całej umowy, oraz dodatkowo, jeżeli unieważnienie tej umowy naraża konsumenta na szczególnie niekorzystne konsekwencje. Zatem sąd krajowy może usunąć nieuczciwy warunek poprzez zastąpienie go przepisem prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym w sytuacjach, w których unieważnienie nieuczciwego warunku zobowiązywałaby sąd do stwierdzenia nieważności danej umowy w całości, narażając przez to konsumenta na szczególnie niekorzystne konsekwencje. Ponadto, Rzecznik wskazał, że jeżeli to konsument domaga się unieważnienia zawartej umowy to sąd nie może utrzymać jej w mocy dlatego, że w jego ocenie takie rozwiązanie nie jest dla konsumenta korzystne. Wyrok oparty na wskazanej opinii Rzecznika Generalnego niewątpliwie pomoże frankowiczom, w końcu wyrok ten będzie wiążący dla wszystkich sądów, orzeczenie to „nie wygra” jednak sprawy za kredytobiorców. Proces cywilny odbywa się według określonych zasad i zasady te nie zostaną zmienione przez wyrok wydany przez TSUE, więc to nadal po stronie kredytobiorców będzie istniał obowiązek wykazania podnoszonych kwestii, a błędy popełnione podczas postępowania w tym zakresie nie zostaną przez sąd „zapomniane”, lecz nadal będą mieć zasadnicze znaczenie podczas wydawania wyroku. Również pełnomocnicy banków nie odpuszczą tylko dlatego, że TSUE wydał korzystny dla frankowiczów wyrok, lecz nadal będą w sądzie dowodzić, że przy zawieraniu umów dotyczących franków oraz w trakcie ich wykonywania, nie dochodziło do żadnych nieprawidłowości. Dlatego, żeby „wykorzystać” jakże korzystną dla kredytobiorców sytuację i nie przegrać postępowania z powodu błędów, których można było uniknąć, warto do takiego postępowania zaangażować pełnomocnika, który posiada wiedzę konieczną w tego typu postępowaniach oraz doświadczenie w ich prowadzeniu. Adwokat lub radca prawny specjalizujący się w tego rodzaju sprawach nie tylko wytłumaczy ci jego niuanse i przedstawi najkorzystniejszą strategię procesową, lecz również będzie potrafił przewidzieć jakie argumenty zostaną wysunięte przez pełnomocnika banku, przez co skuteczniej będzie mógł reprezentować twoje interesy. Poszukując pełnomocnika do sprawy przeciwko bankowi zwróć zatem uwagę na to by osoba ta mogła poszczycić się sukcesami w tego rodzaju postępowaniach, a więc żeby posiadała doświadczenie w tym zakresie, gdyż nie są to proste postępowania i bez odpowiedniej praktyki na tym polu, trudno będzie uzyskać w sądzie korzystny wyrok. Znalezienie odpowiedniego pełnomocnika trudności nie powinno jednak nastręczyć, obecnie wielu adwokatów i radców prawnych świadczy usługi z tego zakresu, istotne jednak jest byś współpracę nawiązał z osobą, która posiada doświadczenie w prowadzeniu spraw frankowych. Wybierając pełnomocnika w szczególności należy uważać na oferty podejrzanie tanie za to z dużą stawką success fee a także pamiętać, że wysoka cena wcale nie świadczy o wysokich kwalifikacjach prawnika. Ocena adwokata (tylko dla zalogowanych) Pytania prejudycjalne do TSUE w sprawie frankowiczów Sprawa, w której skierowano pytania do TSUE, dotyczy umowy kredytu hipotecznego wyrażonego w walucie polskiej, ale indeksowanego do franka szwajcarskiego (CHF), zawartej pomiędzy konsumentami a bankiem Raiffeisen Bank Polska Zasady indeksowania kredytu do waluty obcej określone zostały w stosowanym przez bank i stanowiącym część umowy regulaminie kredytu hipotecznego. Treść klauzuli indeksacyjnej stosowanej przez Raiffeisen Bank Polska znajdziesz w tym wpisie. W toczącym się sporze konsumenci (jako kredytobiorcy) domagali się stwierdzenia nieważności umowy kredytu indeksowanego z uwagi na stosowane przez bank niedozwolone klauzule indeksacyjne, ewentualnie przekształcenia kredytu we frankach w zwykły kredyt złotówkowy (tzw. odfrankowienia kredytu). Sąd Okręgowy w Warszawie prowadzący postępowanie, wobec powstałych wątpliwości, zawiesił je i przedłożył TSUE następujące pytania prejudycjalne: 1) Czy jeśli skutkiem uznania określonych postanowień umownych, określających sposób spełnienia świadczenia przez strony (jego wysokość), za nieuczciwe warunki umowne w rozumieniu dyrektywy [Rady] 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich miałby być niekorzystny dla konsumenta upadek całej umowy, możliwe staje się wypełnienie luk w umowie nie w oparciu o przepis dyspozytywny stanowiący jednoznaczne zastąpienie nieuczciwego warunku, ale w oparciu o przepisy prawa krajowego, które przewidują uzupełnienie skutków czynności prawnej wyrażonych w jej treści również przez skutki wynikające z zasad słuszności (zasad współżycia społecznego) lub ustalonych zwyczajów? 2) Czy ewentualna ocena skutków upadku całej umowy dla konsumenta powinna następować przy uwzględnieniu okoliczności istniejących w chwili jej zawarcia, czy też w chwili zaistnienia sporu pomiędzy stronami odnośnie do skuteczności danej klauzuli (powołania się przez konsumenta na jej abuzywność) i jakie ma znaczenie stanowisko wyrażane w toku takiego sporu przez konsumenta? 3) Czy możliwe jest utrzymanie w mocy postanowień stanowiących w myśl norm dyrektywy 93/13/EWG nieuczciwe warunki umowne, jeśli przyjęcie takiego rozwiązania byłoby w chwili rozstrzygania sporu obiektywnie korzystne dla konsumenta? 4) Czy uznanie za nieuczciwe postanowień umownych określających wysokość i sposób spełnienia świadczenia przez strony może prowadzić do sytuacji, w której ustalony na podstawie treści umowy z pominięciem skutków nieuczciwych warunków kształt stosunku prawnego odbiegać będzie od objętego zamiarem stron w zakresie obejmujących główne świadczenie stron, w szczególności – czy uznanie za nieuczciwe postanowienia umownego oznacza, że możliwe jest dalsze stosowanie innych, nieobjętych zarzutem abuzywności postanowień umownych, określających główne świadczenie konsumenta, których uzgodniony przez strony kształt (wprowadzenie ich do umowy) był nierozerwalnie związany z zakwestionowanym przez konsumenta postanowieniem? Odpowiedź Rzecznika Generalnego TSUE w polskiej sprawie frankowej W opinii z dnia 14 maja 2019 r. Rzecznik Generalny TSUE stwierdził przede wszystkim, iż unijne przepisy (dyrektywa 93/13/EWG) stoją na przeszkodzie temu, aby sąd uzupełnił luki w umowie – w zakresie nieuczciwych warunków umowy określających sposób i wysokość świadczenia. Skutkiem uznania klauzuli (tutaj indeksacyjnej) za nieuczciwe postanowienie ma być jej wyeliminowanie z umowy, a nie próba jej uzupełnienia przez sąd poprzez odwołanie się np. do kursu średniego NBP. Sąd krajowy nie ma zatem prawa zmieniać treści warunku, który uznał za nieuczciwy. Wniosek ten jest zbieżny z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2019 r., o którym pisałem tutaj: Przekształcenie kredytu frankowego w kredyt złotówkowy. Jednocześnie Rzecznik Generalny TSUE wskazał, że to sąd krajowy powinien wskazać czy dalsze obowiązywanie umowy bez niedozwolonej klauzuli jest prawnie możliwe. Oznacza to, że do sądu krajowego będzie każdorazowo należeć ocena czy skutkiem wyeliminowania z umowy niedozwolonej klauzuli indeksacyjnej będzie stwierdzenie nieważności całej umowny czy też przekształcenie kredytu frankowego w zwykły kredyt złotówkowy, z oprocentowaniem według stawek LIBOR (tzw. odfrankowienie kredytu). Co istotne, Rzecznik Generalny TSUE podkreślił, że to konsument ma mieć decydujące znaczenie czy unieważnienie całej umowy będzie dla niego korzystne, a nie sąd. Bez wyraźnej woli konsumenta sąd nie może utrzymać w mocy nieuczciwego warunku nawet jeśli uważa, że byłoby to dla niego korzystniejsze. Konieczność uwzględniania woli konsumenta co do tego, czy umowa ma być nieważna w całości bądź utrzymana w mocy z pominięciem niedozwolonej klauzuli indeksacyjnej, jest niezwykle pozytywnym rozstrzygnięciem, albowiem znacząco zmniejsza ryzyko niekorzystnego wyroku sądu. Pełną treść opinii Rzecznika Generalnego TSUE znajdziesz tutaj. Wyrok TSUE w polskiej sprawie frankowej Opinia Rzecznika Generalnego TSUE nie ma charakteru wiążącego. Jeśli jednak wyrok TSUE będzie zbieżny z opinią Rzecznika Generalnego, to frankowicze uzyskają kluczowy argument w walce z bankami. Wyrok TSUE ma bowiem charakter wiążący. Oznacza to, że sądy krajowe (polskie) będą musiały stosować się do jego treści, co będzie miało niebagatelne wpływ na treść wyroków, które będą zapadały w sprawach frankowych. Dla frankowiczów jest to najlepszy moment na wniesienie sprawy do sądu. Przemawia za tym nie tylko korzystna opinia Rzecznika Generalnego TSUE w polskiej sprawie frankowej, ale również dotychczasowe orzecznictwo TSUE, jak i najnowsze orzecznictwo Sądu Najwyższego. Jeśli masz kredyt we frankach, napisz do mnie! Ocenię, czy Twoja umowa zawiera niedozwolone klauzule indeksacyjne. Następnie opracuję dla Ciebie najlepszą strategię procesową i powiem Ci, zwrotu jakiej kwoty możesz żądać od banku. Sąd nie może samodzielnie uzupełnić luki w umowie po wyeliminowaniu z niej niedozwolonego postanowienia, ani orzec, że umowa ma dalej obowiązywać, bo będzie to korzystniejsze dla kredytobiorcy. To konsument ma decydujące zdanie, co jest dla niego lepsze. Tak uznał rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości UE. Tym samym podzielił korzystne dla frankowiczów stanowisko polskiego rządu. Giovanni Pitruzella, rzecznik generalny TSUE wyraził we wtorek opinię w sprawie „polskiego” sporu o kredyt indeksowany kursem CHF Justyny i Kamila Dziubaków przeciwko Raiffeisen Bank (sprawa C-260/18). Prawnicy broniący frankowiczów nie mają wątpliwości, że jest ona korzystna. Przedstawiciele banków wskazują, że nie jest zaskakująca, ale nie odpowiada na najważniejsze, pytanie, czy można utrzymać umowę kredytu w złotych – po wyeliminowaniu niedozwolonej klauzuli indeksacyjnej, oprocentowanego według LIBOR. Więcej na

opinia rzecznika generalnego tsue frankowicze