Polskie imperium kolonialne. Pieszy, paramilitarny oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej mający pełnić służbę na przyszłych koloniach Polski. Parada w Toruniu w 1939 r. Źródło: NAC. Kamerun, Madagaskar, Angola, Argentyna, Liberia, a nawet Antarktyda - to tylko wybrane miejsca, w których Polacy chcieli zakładać kolonie. Rzeczpospolita Obojga Narodów ( łac. Res Publica Utriusque Nationis ), potocznie: Polska [12], I Rzeczpospolita lub Rzeczpospolita szlachecka [13] [14] – państwo złożone z Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego powstałe w roku 1569 na mocy unii lubelskiej, przestało istnieć w wyniku traktatów rozbiorowych w Konkwista to zbrojne wyprawy Hiszpanów, których następstwem było podbicie przez nich Ameryki Środkowej i Południowej. Wyzyskując przewagę militarną, a także lokalne spory Indian, takim konkwistadorom jak Cortes i Pizarro udało się podbić Azteków i Inków oraz inne plemiona indiańskie. Efektem konkwisty był napływ złota do Europy, a także zniewolenie i chrystianizacja XIX-wieczna mapa Królestwa Polskiego dostępna online. Topograficzna Karta Królestwa Polskiego”, jedno z najważniejszych osiągnięć polskiej kartografii XIX wieku, jest już dostępna online - dzięki zakończeniu przez Bibliotekę Uniwersytecką im. Jerzego Giedroycia realizacji związanego z nią projektu. Za kolonializm w XIX w. odpowiadały głównie mocarstwa europejskie. Przyczyny kolonializmu w XIX w. to m.in.: wzmocnienie potęgi kraju, dążenie do cywilizowania dalekich obszarów, poszukiwanie nowych bogactw naturalnych i rynków zbytu. Największe imperium kolonialne stworzyła Wielka Brytania. Skutki kolonializmu w XIX w. to m.in.: rozwój szlaków handlowych, poszerzenie wiedzy o W połowie XIX wieku funkcjonowały: potażarnia, browar, gorzelnia, liczne warsztaty tkackie, fabryka zapałek. Na przełomie XIX–XX wieku wieś była jedną z większych miejscowości w Dolinie Dzikiej Orlicy. Pod koniec XIX wieku nastąpił znaczny napływ turystów i letników. W 1910 we wsi mieszkało 660 mieszkańców. Ich celem było przywrócenie świetności z lat średniowiecza W końcu XIX w W.Brytania odczuwała obawy o Niemcy. Z Londynu przesłano do Berlina sygnały dyplomatyczne, że oba państwa powinny połączyc się sojuszem Brytyjczycy, jako państwo kolonialne chcieli zatrzymać kolonie i rynki zbytu, a Niemcy chcieli powrotu do świetności z Pierwsze i ostatnie tak wielkie powstanie w koloniach brytyjskich w XIX wieku. Sipajowie chcieli powrotu do systemów kastowych i tradycji, które brytyjski rząd zaczął niwelować. KATALIZATOREM wybuchu była plotka wg której Brytyjczycy zaczęli produkować smary do karabinów z tłuszczu krowiego i wieprzowego Literatura dla chętnych… Na mapie świata wskazano kolonie hiszpańskie i portugalskie w połowie XX wieku. Kolonia hiszpańska: Gwinea Równikowa, kolonie portugalskie: Gwinea-Bissau, Angola, Mozambik, Timor Wschodni, Makau, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca. Opis: 1. Kolonie hiszpańskie. Początki imperium hiszpańskiego sięgają XV wieku. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Nowe ideologie w XIX wieku - Nowe ideologie w XIX wieku - Nowe ideologie i ruchy społeczne w 2 poł. XIX wieku - Ideologie społeczno-polityczne w XIX wieku. 1EhbZWO. Przyczyny ekspansji kolonialnej Państwa Europy zachodniej w drugiej połowie XIX wieku, skupiły swą politykę na ekspansji kolonialnej. Działo się tak dlatego, że obszar Europy był już w tym czasie podzielony między kilka głównych mocarstw. Żadne z nich nie dążyło do konfrontacji, gdyż skupiano swą ekspansję na terenach pozaeuropejskich. Kolejną przyczyną ekspansji kolonialnej państw europejskich była konieczność zdobycia surowców naturalnych oraz rynków zbytu dla swych towarów. Ważną rolę odgrywała także idea posłannictwa białego człowieka, zgodnie z którą uważano, że Europejczycy powinni skolonizować cały świat i wprowadzić na nim europejski model kultury. Niekiedy kolonizacja odbywała się na drodze militarnego podboju, a czasami poprzez zdobycie gospodarczej dominacji na danym terytorium. Duże znaczenie miał tu kolonizowany region świata, gdyż inne metody stosowano wobec prymitywnej Afryki a inne wobec lepiej rozwiniętej Azji.. Poza mocarstwami europejskimi także Stany Zjednoczone i Japonia rozpoczęły w tym czasie ekspansję kolonialną. Jednak z drugiej strony patrząc, wiek XIX był też początkiem procesu dekolonizacji. W pierwszej połowie tego wieku Hiszpania i Portugalia utraciły większość ziem ze swych potężnych imperiów kolonialnych. Stało się tak z powodu niepodległościowych rewolucji w Ameryce Południowej. Kolonizacja brytyjska W XIX wieku ekspansja brytyjska była skupiona na terenach Azji i Afryki. Jednym z najważniejszych celów polityki Wielkiej Brytanii stało się zdobycie kontroli nad bardzo bogatymi terenami Chin. Było to co prawda niezależne państwo, z tradycją państwową sięgającą kilku tysięcy lat, jednak w XIX wieku Chiny były państwem zdecydowanie zacofanym w stosunku do Europy. Wydarzeniem decydującym o losach XIX-wiecznego „Państwa Środka” była tzw. wojna opiumowa. Wybuchła ona po tym jak cesarz Tag-Kuang zakazał importu tego narkotyku. Sprowokowało to Brytyjczyków, którzy na handlu opium zarabiali bardzo duże pieniądze. Rząd brytyjski postanowił więc zainterweniować. Wojna trwała od 1839 do 1842 roku. Zakończył ją układ w Nankinie, zgodnie z którym Wielka Brytania otrzymała Hong-Kong oraz duże udogodnienia w handlu z Chinami. W latach pięćdziesiątych w Chinach z powodu niezadowolenia z decyzji nankińskich wybuchło powstanie tajpingów, które jeszcze bardziej osłabiło państwo. Pod koniec XIX wieku doprowadziło to do podziału formalnie suwerennych Chin na strefy wpływów kontrolowane przez mocarstwa europejskie i Japonię. Kolejnym terenem azjatyckim pod kontrolą brytyjską były Indie. W 1851 roku wybuchło powstanie Sipajów (żołnierzy hinduskich w służbie brytyjskiej). Zostało ono stłumione przez wojska Wielkiej Brytanii w 1858 roku. W wyniku tego odebrano Kompanii Wschodnioindyjskiej władzę nad Indiami. Powołano tam wicekróla, który rządził większością Indii. Na pozostałych terenach panowali zależni od Brytyjczyków radżowie. Wielka Brytania kontynuowała także swoje podboje kolonialne na kontynencie afrykańskim. Po tym jak w 1869 roku uruchomiono kanał sueski, Brytyjczycy przejęli kontrolę nad Egiptem. W latach 1881-1885 wybuchło z tego powodu w Sudanie antybrytyjskie muzułmańskie powstanie Mahdiego. Z kolei na południu Afryki Wielka Brytania postanowiła przejąć kontrolę nad Oranią i Transwalem, czyli afrykanerskimi państwami stworzonymi przez holenderskich osadników (osadnicy zwani byli Burami). Konflikt nazywany został wojną burską i trwał w latach 1899-1902. Zakończył się zwycięstwem Brytyjczyków i utworzeniem Unii Południowej Afryki (dzisiaj RPA), która została brytyjskim dominium. Poza podbojami w Afryce Północnej, Brytyjscy podróżnicy spenetrowali prawie całą Afrykę środkową. Kontrolowali w wyniku tego rozległe terytoria łącznie z dzisiejszą Nigerią. Kolonizacja francuska Francja podobnie jak Wielka Brytania, próbowała zdobyć jak największe wpływy w Chinach, co udało im się w roku 1860. Francji w tym czasie udało się także przejąć kontrolę nad Indochinami, czyli terenem dzisiejszego Wietnamu, Laosu i Kambodży. Poza tym Francuzi skolonizowali lub podporządkowali sobie całą północno-zachodnią Afrykę. Zresztą pod koniec XIX wieku ekspansja w Afryce północnej prawie doprowadziła Francję do wojny z Wielką Brytanią, gdyż ich interesy starły się na ziemiach dzisiejszego Sudanu. Jednak konfliktowi udało się zapobiec. Kolonizacja niemieckia Niemcy rozpoczęły proces kolonizacji na wielką skalę dopiero po zjednoczeniu w roku 1871. Były już w dużym stopniu opóźnione w stosunku do innych mocarstw europejskich, więc wiele terytoriów było już w tym czasie kontrolowane przez europejskich rywali Niemiec. Podobnie jak inne mocarstwa, pod koniec XIX wieku Niemcom udało się zdobyć swoją strefę wpływów w Chinach. Głównie dzięki militarnej pomocy Niemiec udało się stłumić chińskie powstanie bokserów, które wybuchło w 1900 roku. Skutkiem powstania było całkowite osłabienie Chin i w końcu upadek cesarstwa w 1911 roku. Niemcy zdobyli też kilka kolonii w południowej Afryce, między innymi tereny dzisiejszej Namibii. W 1904 roku miało tam miejsce powstanie ludów Herero, stłumione przez Niemców. Kolonizacja japońska Japonia do połowy XIX wieku była państwem znacznie odbiegającym od mocarstw europejskich pod względem gospodarczym i technologicznym. Wynikało to w dużej mierze z izolacjonistycznej polityki prowadzonej od wielu stuleci przez japońskie rządy. Jednak w 1954 roku flota USA pod dowództwem admirała Perry’ego zmusiła Japonię do otwarcia się na świat. Po tych wydarzeniach przyspieszenia nabrał proces reform Meidżi (po japońsku oświecenie). Uratowało to kraj przed uzależnieniem kolonialnym oraz wzmocniło i unowocześniło jego gospodarkę. Zniesiono przywileje samurajów, wprowadzono powszechny obowiązek edukacji oraz służby wojskowej. Wprowadzono także konstytucję i system parlamentarny. Dzięki temu nastąpił szybki rozwój gospodarczy oraz wzmocnienie armii. Dzięki unowocześnieniu przemysłu zwiększono produkcję, co spowodowało z kolei poszukiwanie nowych rynków zbytu dla japońskich towarów. Jednocześnie potrzebowano coraz więcej surowców mineralnych, których wyspiarska Japonia nie posiadała zbyt wiele. Naturalnym stało się, że Japonia zaczęła, podobnie jak państwa europejskie, dążyć do ekspansji kolonialnej. Po pokonaniu w 1905 roku Rosji, Japonii udało się sięgnąć po kolonie takie jak Korea, czy Formoza. Japończycy posiadali także swoją strefę wpływów w Chinach. Skutki XIX-wiecznej ekspansji kolonialnej W początkach XIX wieku w wyniku kolonizacji, mocarstwa Europejskie zdobyły w świecie dominującą pozycję. Jednak na początku wieku XX nie było już właściwie terenów nieskolonizowanych. Sytuacja ta musiała prowadzić do konfliktów. Z podziału kolonii najbardziej niezadowolone były Niemcy, gdyż one rozpoczęły proces kolonizacji najpóźniej i odniosły w związku z tym stosunkowo najmniejsze korzyści. Dążenia do powiększenia terytoriów kolonialnych przez Niemcy stały się więc jednym głównych powodów wybuchu I Wojny Światowej. Obraz: Udostępnianie slajdów Od XVII do XX wieku Francja była krajem, w którym liczne kolonie na całym świecie. Chociaż francuski kraj miał kolonie na prawie każdym kontynencie, najważniejsze z nich to te, które miał w Afryce w XIX i XX wieku. Aby dowiedzieć się o tej ważnej fazie kolonializmu dzisiaj w tej lekcji od PROFESORA, porozmawiamy o Kolonie francuskie w Afryce: XIX wiek i współczesność. Aby zrozumieć francuskie kolonie, musimy najpierw zrozumieć jakie są kolonie i jacy byli w tamtym czasie, ponieważ termin ten bardzo się zmienia w zależności od tego, czy odnosimy się do obecnej kolonii, czy do starej. Musimy też zrozumieć, co mamy na myśli, gdy mówimy o kolonializmie, ponieważ jeśli nie zrozumiemy, czym jest ten system, będzie nam trudniej wyjaśnić przyczynę ekspansji francuskiej. Kolonie są termin polityczny i gospodarczy które stosuje się do populacji, która jest pod rządami innego kraju, państwo rządzące kolonią nazywa się metropolią. Znaczna część Ameryki i Afryki oraz część Azji to kolonie krajów europejskich, które są Francja jeden z krajów, które więcej posiadłości pojawiło się między XIX a XX wiekiem. Obecnie nadal istnieją kolonie, ale ich charakterystyka bardzo różni się od kolonii XIX wieku, niektóre z ich największych różnice są następujące: W obecnych koloniach obywatele kolonii i metropolii posiadają równouprawnienie, podczas gdy w klasycznych koloniach miejscowa ludność nie miała takich samych praw. Polityka nowych kolonii pozwala na promowanie ruchy niepodległościowe, podczas gdy w klasycznych koloniach wiele aspektów politycznych jest wykluczonych, zwłaszcza tych związanych z niepodległością. Systemy zostały narzucone w koloniach klasycznych, natomiast w nowych ma to większe autonomia. Z drugiej strony jest kolonializm, który jest system ekonomiczny w którym obce państwo eksploatuje kolonię. Kolonializm polega na zawłaszczaniu zasobów terytorium, a tym samym na dążeniu do wzrostu potęgi ekonomicznej metropolii ze szkodą dla kolonii. Trochę przyczyny kolonializmu są następujące: Przyczyny ekonomiczne: Surowce były używane mniej, a praca była znacznie tańsza. Przyczyny polityczne: Jak na przykład poszukiwanie wyglądu wielkiej potęgi międzynarodowej lub nacjonalizmu. Przyczyny demograficzne: W latach kolonizacji przyrost naturalny zwiększył się, a istnienie kolonii umożliwiło emigrację na te mniej zamieszkałe tereny. Obraz: Nauki społeczne Początek drugiego francuskiego imperium kolonialnego, czyli tego, które zajmuje XIX i XX wiek, ma miejsce w 1830 z inwazją Francji na Algierię. Podbój Algierii trwał 17 lat i został nazwany departamentem Francji. Algieria była kolonią francuską od 1830 do 1932 roku, będąc kolonią, która najdłużej pozostawała pod francuską kontrolą. Francja rozpoczęła a ekspansja na większą część kontynentu afrykańskiego, dążąc do osiągnięcia wielkiej pozycji władzy, ponieważ jego wpływy zostały zmniejszone w ostatnich latach. W 1881 r. Francja ustanowiła protektorat w Tunezji, i stopniowo rozprzestrzenił się na wiele terytoriów w całej Afryce (Senegal, Mauretania, Gwinea, Mali, Republika Konga, Czad, Niger, Benin i Wybrzeże Kości Słoniowej). Dzięki temu Francja zajęła dużą część Afryki Północnej, Środkowej i Zachodniej. Nieco później, w 1884 roku, Francja i Wielka Brytania zwołali spotkanie w Berlinie, nazwali Konferencja Berlińska, aby zająć się kwestiami związanymi z kolonializmem w Afryce i które zasadniczo opierały się na rozmieszczeniu Afryki wśród krajów europejskich. Podział był takiego kalibru, że uciekły tylko dwa kraje, Etiopia i Liberia, choć ta ostatnia dzięki ochronie Stanów Zjednoczonych. Podział Afryki spowodował, że Francja zajęła znaczną część kontynentu, prawdopodobnie będąc największym zyskiem z konferencji. Kraje afrykańskie, które miała Francja po spotkaniu są następujące: Algieria Tunezja Maroko Mauretania Senegal Mali Gwinea Kamerun Wybrzeże Kości Słoniowej Niger Burkina Faso Benin Gabon Kongo Republika Środkowoafrykańska Czad Madagaskar Należy zauważyć, że kilka z tych krajów przystąpiło do federacji, z których najważniejsze to tak zwana „francuska Afryka Zachodnia” i „Francuska Afryka Równikowa”, pierwsza utworzona przez francuskie kolonie Afryki Zachodniej, a druga przez kraje centrum kontynent. Zdjęcie: Centrum prasowe Aby zakończyć tę lekcję o francuskich koloniach w Afryce w XIX wieku i dziś, musimy porozmawiać o kilku koloniach, które Francja nadal posiada. Z biegiem lat Francia traciła zdecydowaną większość kolonii jakie miała na całym świecie, będąc bardzo licznymi niepodległościami, które miały miejsce w XX wieku. I dlatego obecnie mają tylko kilka kolonii. Według Komitetu ds. Dekolonizacji ONZ istnieje: obecnie 18 kolonii, z których dwa są francuskie. Te dwie kolonie są Nowa Kaledonia i Polinezja Francuska, będąc pierwszym z nich w rozmowach o uniezależnienie się od Francji. viewer Letnie półkolonie – na czym polegają? Wielu ludzi zastanawia się, czym różnią się letnie półkolonie od kolonii. Zasadnicza różnica polega na tym, że kolonie z reguły są wyjazdowe i odbywają się poza miejscem zamieszkania zorganizowanej grupy. Półkolonie letnie mają miejsce najczęściej w miejscu zamieszkania i bardzo często organizują je szkoły lub inne organizacje oświatowe. Uczestnicy są zazwyczaj cały dzień na zajęciach, gdzie zapewnione mają wyżywienie, atrakcje i opiekę, po południu wracają do domu. Dlaczego warto zapisać dziecko na półkolonie? Letnie półkolonie dla dzieci mają wiele lat. Przede wszystkim odbywają się w mieście w którym mieszkają uczestnicy półkolonii. Dzięki temu można bez obaw zapisać także mniejsze dzieci, które nie są jeszcze gotowe na kilkudniowy wyjazd bez rodziców, w dodatku z dala od miejsca zamieszkania. Półkolonie to także świetna alternatywa dla rodziców, którzy w sezonie wakacyjnym muszą zapewnić opiekę swoim dzieciom w godzinach pracy. Dla maluchów to także sposób na aktywne spędzenie czasu i możliwość rozwijania swoich pasji. Dzięki temu nasze pociechy mogą poszerzać swoje zainteresowania i uczyć się nowych umiejętności. Dlatego ważne jest, aby półkolonie były dostosowane tematycznie do potrzeb i predyspozycji dzieci. Półkolonie dla dzieci – rodzaje Artystyczne Naukowe Sportowe Letnie półkolonie we Wrocławiu w 2022 r. – najważniejsze informacje W tym roku letnie półkolonie dla dzieci i młodzieży organizowane są w 28 szkołach i 4 domach kultury we Wrocławiu. Letnie półkolonie są odpłatne, warto sprawdzić, co jest w cenie i czy jest np. posiłek. Niektóre szkoły zapewniają całodzienne wyżywienie, w tym II śniadanie, obiad i podwieczorek. Na niektórych letnich półkoloniach o posiłki muszą zadbać rodzice. Opieka nad dziećmi zazwyczaj organizowana jest od godziny do popołudnia. W tym czasie uczestnicy letnich półkolonii mają zapewniony bogaty program: wycieczki, zwiedzanie miejskich atrakcji, warsztaty, zajęcia sportowe czy plastyczne. Letnie półkolonie we Wrocławiu 2022 r. – lista szkół i ośrodków kultury, które organizują wakacje dla dzieci Nazwa placówki/ telefon Adres/lokalizacja Terminy turnusów Liczba grup Szacunkowy koszt półkolonii ponoszony przez rodziców plus koszty wyżywienia Szkoła Podstawowa nr 2tel. 71 798 68 43 ul. Komuny Paryskiej 36-38 50-451 WrocławKrzyki 4 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) zakup biletów wstępu, warsztaty, zajęcia zorganizowane, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) II śniadanie, obiad, podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 8tel. 71 798 68 66 ul. Kowalska105 51-424 WrocławPsie Pole 12 wyżywienie we własnym zakresie Szkoła Podstawowa nr 12tel. 71 798 68 72 ul. Zygmunta Janiszewskiego 14 50-372 WrocławŚródmieście 10 160 zł/turnus - (dwa turnusy 320 zł) realizacja programu półkolonii 85 zł/turnus - (dwa turnusy 170 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 14tel. 71 798 67 19 ul. Zachodnia 253-644 WrocławStare Miasto 4 250 zł/turnus - (dwa turnusy 500 zł) bilety wstępu, zajęcia zorganizowane, upominki, posiłek: drugie danie + owoc Szkoła Podstawowa nr 20tel. 71 798 68 44 Henryka Michała Kamieńskiego 2451-124 WrocławPsie Pole 4 110 zł/turnus - wycieczki, materiały plastyczne i nagrody za udział w konkursach 115 zł/turnus - II śniadanie, obiad dwudaniowy + podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 29tel. 71 798 67 20 ul. Kraińskiego 150-153 WrocławStare Miasto 6 185 zł/turnus - (dwa turnusy 370 zł) realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 44tel. 71 798 68 86 ul. Wilanowska 31 51-206 WrocławPsie Pole 2 200 zł/turnus - (dwa turnusy 400 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) II śniadanie, obiad, napoje Szkoła Podstawowa nr 51tel. 71 798 68 55 ul. Krępicka 5054-018 WrocławFabryczna 14 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) realizacja programu półkolonii, 80 zł/turnus - (dwa turnusy 160 zł) obiad dwudaniowy Szkoła Podstawowa nr 63tel. 71 798 68 57 ul. Mennicza 21-2350-057 WrocławStare Miasto 12 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) częściowa odpłatność za bilety wstępu podczas wyjść i wycieczek oraz zajęć organizowanych na terenie szkoły 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) II danie, obiad, podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 71tel. 71 798 68 60 ul. Podwale 57 50-039 WrocławStare Miasto 9 200 zł/turnus - wyjścia poza teren placówki, warsztaty, bilety wstępu, materiały i wyposażenie do użytku dzieci półkolonijnych, 120 zł/turnus - trzy posiłki dziennie + napoje Szkoła Podstawowa nr 74tel. 71 798 68 63 ul. Kleczkowska 2 50-227 WrocławPsie Pole 9 130 zł/turnus - (dwa turnusy 260 zł, trzy turnusy 390 zł) realizacja programu półkolonii, 30 zł/turnus - (dwa turnusy 60 zł, trzy turnusy 90 zł) drugie danie lub suchy prowiant podczas wycieczek za Szkoła Podstawowa nr 80tel. 71 798 68 67 ul. Polna 452-120 WrocławKrzyki 116 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł, trzy turnusy 225 zł, cztery turnusy 300 zł) dofinansowanie do zajęć, warsztatów, wyjść, wycieczek, usług, przyborów warsztatowych, artykułów zajęciowych, środków higieniczno-dezynfekcyjnych, wyżywienie we własnym zakresie Szkoła Podstawowa nr 84tel. 71 798 68 70 ul. Łukasza Górnickiego 2050-337 WrocławŚródmieście 14 136 zł/turnus - (dwa turnusy 272 zł) realizacja programu półkolonii, 54 zł/turnus - (dwa turnusy 108 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 85tel. 71 798 68 71 ul. Traugutta 3750-416 WrocławKrzyki 14 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł, trzy turnusy 300 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł /turnus - (dwa turnusy 200 zł, trzy turnusy 300 zł) II śniadanie, obiad dwudaniowy + podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 90tel. 71 798 68 73 ul. Orzechowa 62 50-540 WrocławKrzyki 12 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) opłata za wycieczki, biletu wstępu, zajęcia organizowane przez instytucje kulturalne i edukacyjne, zakup materiałów i wyposażenia, Szkoła Podstawowa nr 95 tel. 71 798 68 76 ul. Starogajowa 66-68 54-047 WrocławFabryczna 8 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) bilety wstępu, autokar 60 zł/turnus - (dwa turnusy 120 zł) obiad dwudaniowy + deser Szkoła Podstawowa nr 99 tel. 71 798 68 79 ul. Głubczycka 3 52-026 WrocławKrzyki 8 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) - realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) obiad dwudaniowy + deser Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 1tel. 71 798 69 15 ul. Zemska 16c54-438 WrocławFabryczna 28 170 zł/turnus - (dwa turnusy 340 zł) realizacja programu półkolonii, posiłek: owoc, soczek, woda, obiad Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 5tel. 71 798 69 28 ul. Osobowicka 127 51-004 Wrocław Psie Pole 2 128 zł/turnus - bilety wstępu 45 zł/turnus - obiad Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 11tel. 71 798 69 17 ul. Strachocińska 155-15751-518 WrocławPsie Pole 4 125,5 zł/turnus - (dwa turnusy 251 zł) realizacja programu półkolonii, 34,50 zł/turnus - (dwa turnusy 172,50) obiad Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 15tel. 71 798 69 21 ul. Stanisławowska 38-4454-611 WrocławFabryczna 8 200 zł/turnus – bilety wstępu, przejazdy, w cenie wliczony jest również suchy prowiant dla uczestników półkolonii Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 17tel. 71 798 69 23 ul. Wieczysta 105 50-550 WrocławKrzyki 16 80 zł/turnus - (dwa turnusy 160 zł) realizacja programu półkolonii, wyżywienie we własnym zakresie Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 21 tel. 71 798 69 42 ul. Kłodzka 40 50-536 Wrocław Krzyki 30 190 zł/turnus - (dwa turnusy 380 zł, trzy turnusy 570 zł) realizacja programu półkolonii 60 zł/turnus - (dwa turnusy 120 zł, trzy turnusy 180 zł) obiad dwudaniowy + podwieczorek Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 23tel. 71 798 68 51 ul. Przedwiośnie 47 51-211 WrocławPsie Pole 8 500 zł/turnus - (dwa turnusy 1 000 zł) warsztaty, zakup dodatkowego prowiantu i owoców, zakup upominków, nagród i dyplomów dla uczestników półkolonii, 150 zł/turnus - (dwa turnusy 300 zł) śniadanie, II śniadanie, obiad +podwieczorek Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 24 tel. 71 798 68 74 ul. Sempołowskiej 54 51-661 Wrocław Śródmieście 4 150 zł/turnus - realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - obiad dwudaniowy + podwieczorek, owoce Zespół Szkół nr 6tel. 71 798 69 11 ul. Nowodworska 70-82 54-438 Wrocław Fabryczna 10 50 zł/turnus - (dwa turnusy 100 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł/turnus - 1 posiłek dziennie Zespół Szkół nr 9tel. 71 798 69 06 ul. Rafała Krajewskiego 1 51-690 WrocławŚródmieście 7 185 zł/turnus - dwa turnusy 370 zł) warsztaty, bilety wstępów, zajęcia, wycieczki, 65 zł/turnus - (dwa turnusy 130 zł) obiad + podwieczorek Zespół Szkół nr 21 tel. 71 798 68 97 ul. Piotra Ignuta 28 54-151 WrocławFabryczna 12 180 zł/turnus - (dwa turnusy 360 zł) realizacja programu półkolonii wyżywienie we własnym zakresie Nazwa placówki Adres Terminy turnusów Liczba grup Inne formy wypoczynku Młodzieżowy Dom Kultury Śródmieścietel. 71 798 67 44 ul. Dubois 550-208 WrocławŚródmieście 28 warsztaty artystyczne Młodzieżowy Dom Kultury Fabryczna tel. 71 798 67 42 ul. Zemska 16a54-438 Wrocław 40 warsztaty artystyczne Młodzieżowy Dom Kultury Krzyki tel. 71 798 67 43 ul. Powstańców Śląskich 19053-139 WrocławKrzyki 24 warsztaty artystyczne Zespół „Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieżytel. 71 798 68 81 ul. Kołłątaja 20 50-007 WrocławStare Miasto 46 warsztaty artystyczne Inne letnie półkolonie Wrocław 2022 – atrakcje dla dzieci Swoje oferty dla dzieci na czas wakacji we Wrocławiu przygotowują również inne miejskie instytucje: ZOO Wrocław, Spartan, Aquapark Wrocław, domy kultury czy Hala Stulecia Wrocław. Co roku oferty wypoczynku dla dzieci i letnich półkolonii we Wrocławiu zgłaszają też prywatne instytucje. Warto wcześniej sprawdzić ofertę i zdecydować, czy zorganizować dziecku wakacje na sportowo, z warsztatami plastycznymi czy komputerowymi. A może nauka języków obcych albo przygoda w plenerze? Sprawdzajcie oferty, które są na bieżąco aktualizowane. Wakacje we Wrocławiu Rozrywka / Edukacja i rozwój 27-06-2022 do 31-08-2022 Wrocław - różne lokalizacje wg programu dnia ul. Zobacz Wydarzenie z serwisu Jesteś organizatorem? Zgłoś swoją letnią półkolonię do naszej bazy wakacji we Wrocławiu Aby znaleźć się w naszej bazie wydarzeń we Wrocławiu wystarczy: wypełnić formularz na stronie, opisać ofertę, określić miejsce wydarzenia, dodać grafikę. W przypadku pytań prosimy o kontakt z redakcją portalu redakcja[at] Co to jest kolonializm? Najogólniej rzecz ujmując proces podboju ziem na wszystkich kontynentach, do którego doprowadziła ideologia, polityka i gospodarka. W jego wyniku ukształtował się nowy, kolonialny podział świata, liczne terytoria zostały podporządkowane zaledwie kilku państwom europejskim. Wpływy potęg kolonialnych, takich jak Wielka Brytania i Francja sięgały najdalszych zakątków globu. Niestety, kolonializm miał oczywiste drastyczne wręcz skutki dla wszystkich podbitych szukasz więcej informacji i ciekawostek historycznych, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kolonializmie. Kolonializm w XIX wieku: przyczyny i strategie kolonialne, ich skutki Dlaczego w ogóle państwa, zwłaszcza europejskie zdecydowały się na kolonizowanie innych kontynentów? Przyczyny były tutaj rożnej natury: od ideologicznych poprzez nacjonalistyczne aż do stricte ekonomicznych. Inne od europejskiego kontynenty uważano za barbarzyńskie, ogarnięte ciemnotą, którym Europa powinna była przywieźć cywilizację. Czasem mieszkańcy innych lądów byli wręcz nazywani dzikimi wężami, którzy swoją pracą powinni okazywać najeźdźcom wdzięczność za ich opiekę i kierowanie przez nich ich losami. Jak określił to w roku 1883 polityk francuski Jules Ferry „rasy wyższe mają prawa w stosunku do ras niższych, mają prawa, gdyż mają obowiązki, mają obowiązek cywilizowania ras niższych” (Chwalba, s. 535). Koncepcja dzielenia ras na wyższe i niższe były zresztą wtedy popularne także wśród polityków brytyjskich. Uważano, że niższe rasy w imię rozwoju powinny udostępniać swoje dobra wyższym w imię swojego własnego późniejszego rozwoju, który dokona się właśnie dzięki rasom wyższym. Rasa biała miała podarować im trzy C: christianity, civilisation, commerce. Z kolei znany nam autor Księgi Dżungli Rudyard Kipling ukuł w tym kontekście określenie „brzemienia białego człowieka”, który powinien wziąć na siebie to brzemię i podbić zwłaszcza ludy afrykańskie dla ich własnego dobra. Na pewnym etapie posiadanie kolonii stało się dla państw kwestią nie tylko ambicji, ale i honoru. Uważano, że te z państw, które nie będą ich posiadać nie będą się liczyć na arenie międzynarodowej. W kontekście powszechnej walki o kolonie, do której dołączały kolejne państwa w tle była zarówno polityka, jak i gospodarka. Z jednej bowiem strony podbite tereny miały znaczenie ekonomiczne: stawały się znaczącym źródłem tanich surowców, nierzadko cennych (jak szlachetne kamienie i złoto), z drugiej zaś powstawanie kolonii tworzyło nowe rynki zbytu dla rodzimych towarów. Zajęte terytoria zaczynały również służyć państwom kolonialnym za bazy wojskowe, które można wykorzystać do dalszej ekspansji, jak i do konkurowania na danym obszarze z innymi państwami. Szczególnie ważne były tutaj przyczółki, takie jak Gibraltar, Malta, Suez, Singapur, Wyspy Midway i Guam. Państwa kolonialne przyjmowały różne strategie postępowania z podporządkowanymi terytoriami. Wielka Brytania z reguły nie modyfikowała lokalnych praw, chyba że uznawała je za skrajnie barbarzyńskie, jak np. kamienowanie kobiet lub utrudniające handel. Celem tego państwa było osiągnięcie jak największych korzyści, przy czym na modernizację na miejscu przeznaczano tylko tyle, ile naprawdę było niezbędne. Zdarzało się, że urzędnikami w administracji kolonialnej zostawały osoby miejscowe, tak działo się chociażby w Indiach. W pewnym zakresie szanowano czasem lokalne tradycje. Zupełnie inny model postępowania prezentowała Francja, opowiadająca się za rządami scentralizowanymi. Miejscowi mieli uczyć się języka francuskiego i przejmować kulturę francuską oraz kształtować w sobie dumę z przynależenia do imperium francuskiego. Do momentu zmiany nastrojów w tym względzie w samej Francji szła za tym także chrystianizacja zajętych terytoriów. Od strony Francji nazywano to wypełnianiem jej posłannictwa cywilizacyjnego. Również Portugalia opowiadała się za jak najsilniejszą asymilacją kulturową oraz chrystianizacją miejscowej ludności, jednakże ze względu na dysponowanie znacznie mniejszymi środkami ich kontrola nad koloniami była jednak słabsza. Kolonializm w XIX wieku: nowy kształt świata Wojny kolonialne Ważnym elementem okresu kolonializmu były toczone w tym czasie wojny. Kilka z nich wartych jest przytoczenia. Przede wszystkim należy tu wspomnieć o wojnach burskich. Burowie byli potomkami holenderskich osadników, którzy zamieszkiwali jeszcze od XVII-XVIII wieku Kraj Przylądkowy (od Przylądka Dobrej Nadziei). „Wsławili się” między innymi wojnami z Zulusami, w tym pod wodzą słynnego Czaki. Na mocy ustaleń kongresu wiedeńskiego z 1815 roku Kraj Przylądkowy znalazł się w strefie wpływów Wielkiej Brytanii. Jedną z kości niezgody pomiędzy Burami a Wielką Brytanią było zniesienie niewolnictwa przez tą drugą, chociaż generalnie Burowie chcieli zachować niezależność i niepodległość. Sprzeczne interesy doprowadziły do pierwszej wojny burskiej w latach 1880-1881. Zwyciężyli w niej Burowie, zaś dowódca brytyjski George Colley zginął. Do drugiej wojny burskiej doszło już na przełomie wieków, w latach 1899-1902. Burowie nie mieli już szans przeciwstawić się znacznie liczniejszej armii brytyjskiej i ostatecznie ulegli, zaś około 100 000 z nich zostało przez Brytyjczyków uwięzionych w miejscach, które obecnie nazwalibyśmy obozami koncentracyjnymi. Kolonializm w XIX wieku, czyli miejsca, przyczyny kolonializmu, daty oraz państwa, które miały w tym udział Innym interesującym, aczkolwiek krótkim konfliktem, również z przełomu wieków była wojna amerykańsko-hiszpańska. USA wielokrotnie oferowały Hiszpanii kwoty rzędu 100-140 mln dolarów za Kubę, ta jednak odmawiała. Dlatego wybuch powstania na tej wyspie przeciwko reżimowi hiszpańskiemu był Stanom Zjednoczonym wybitnie na rękę. Pretekstem do otwartej wojny mogła stać się eksplozja zacumowanego w Hawanie krążownika Maine (15 lutego 1898). Kongres USA 19 kwietnia upoważnił nawet prezydenta do użycia siły zbrojnej, jednakże paradoksalnie to Hiszpania pierwsza wypowiedziała wojnę, którą ostatecznie przegrała. Zakończył ją podpisany w Paryżu 10 grudnia 1898 traktat, na mocy którego Kuba uzyskała niepodległość, a Hiszpania utraciła na rzecz USA Portoryko, Guam oraz Filipiny (za 20 mln dolarów). Podział kolonialny świata pod koniec XIX wieku: terytoria Pod koniec wieku, kiedy zakończyły się wojny kolonialne oraz ostatecznie skolonizowana została Afryka ustalony został nowy podział świata, w którym prym wiodły mocarstwa kolonialne. W kontekście podziału kontynentu afrykańskiego duże znaczenie miał tutaj traktat w Londynie, który został podpisany 21 marca 1899 roku i na mocy którego ustalone zostały wpływy Wielkiej Brytanii i Francji na tym kontynencie. W roku 1900 całkowity obszar wszystkich kolonii wyniósł 72,9 mln km2, co dawało 54,9% całkowitej powierzchni lądów. Liczba ludności kolonii stanowiła 35,2% istniejącej wtedy ludności na świecie. Kolonializm - polecane pozycje książek Zdecydowanie najwięcej terenów znalazło się pod panowaniem Wielkiej Brytanii: 33 mln km2. Kolonie tego państwa znajdowały się na każdym kontynencie, co czyniło z niej państwo „niezachodzącego słońca”. W celu zagwarantowania swojego panowania Wielka Brytania rozwinęła olbrzymią flotę wojenną, której używała także jako narzędzia do wywierania nacisków gospodarczych i politycznych. Tak narodziła się tzw. dyplomacja kanonierek. Następna w kolejności mocarstw kolonialnych była wtedy Francja, której imperium obejmowało ponad 10 mln km2. Francja posiadała wtedy kolonie na wszystkich kontynentach za wyjątkiem Ameryki Północnej, najwięcej z nich znajdowało się w Azji i Afryce. Kolejne państwa europejskie z koloniami to Holandia i Belgia. Terytoria zamorskie tych państw miały powierzchnię około 2 mln km2. Pewną ilość kolonii posiadały także Niemcy: w Afryce, w Oceanii, odkupiły też od Hiszpanii kilka wysp, w tym Karoliny, Mariany i Wyspy Marshalla. Do europejskich państw kolonialnych stopniowo dołączały nowe: Japonia i Stany Zjednoczone. Z kolei niegdysiejszym potęgom kolonialnym, Portugalii i Hiszpanii, do końca XIX wieku udało się zachować jedynie część swoich dawnych imperiów. Portugalia zachowała zwłaszcza część posiadłości w Azji, natomiast Hiszpanii zostały tylko mniej znaczące tereny w Afryce i Ameryce Środkowej. Autor: Herbert Gnaś Bibliografia: A. Chwalba, Historia powszechna. Wiek XIX, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Kosidło, Kolonializm-konsekwencje dla Afryki, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik XLIV, Pajewski, Historia powszechna 1871-1918, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 91,6% czytelników artykuł okazał się być pomocny

kolonie w xix wieku mapa